Brigada Medica + Carnavaal!

Heej liefste mensen!
de afgelopen 2 weken waren absoluut een hoogtepunt en heb ik ontzettend veel leuke en nieuwe dingen meegemaakt. Dus alsje mijn verslagje nu wil lezen, zalje toch eventjes tijd moeten maken :)
Wel 9mei, de dag waarop ik vertrok met de medische brigade naar de bergen in Santa Lucia, dichtbij het land El Salvador, zijn we de 35 amerikaanse dokters/studenten gaan afhalen aan de vlieghaven in San pedro Sula en leken ze op het eerste zicht zeer typisch :p. Ook men belgische afs vrienden Damien, Karen, Sarina, Lore en Nicolas waren van de partij, want wij waren namelijk de 6 vertalers voor al die amerikanen die geen Spaans konden. We zijn dan samen met heel de groep richting de bergen in het zuiden gereden en overnacht in La Eperanza, het koudste stadje van Honduras. De mensen dragen daar ponchos, mutskes, handschoenen, zo eenbeetje de stijl van peru en ook de mensen zien er anders uit. Ze zijn veel kleiner, dragen flashy kleuren en hebben zo meer spleetoogjes. Toen we daar dan savonds aankwamen was het er heel hard aan het regenen en was een warme trui echt wel nodig! Dat was ik even niet gewoon, want met al die hittegolven in mijn dorpje Lima! Wij, belgen, hadden nodig aan een opwarmertje, dus zijn we pupusas gaan eten( tortilla met gesmolten kaas in, typisch El Salvador) en een flesje rode wijn gekraakt. Het was een hele gezellige avond die nog wel lang duurde :)
De volgende morgend werd ik al wakker om 4 uur door gezang op straat. Ik wist even niet wat ik meemaakte :D De mensen waren allemaal al liedjes aan het zingen en gitaar aan het spelen voor moederkesdag. Dat wordt hier blijkbaar heel uitbundig gevierd. Omdat Lore en ik dan toch al zo vroeg opwaren zijn we naar de vroegmarkt geweest waar we allerlei mooie fototjes hebben kunnen trekken van die lencavrouwtjes en hun kraampjes. Ook nog enkele leuke souvenirwinkeltjes binnengewandelt en me een beetje laten gaan :p. Het is trouwens nog maar een maand dat ik hier zit en alles is zo leuk om mee te nemen, haha :) Alleen denk ik dat ik een extra valies zal nodig hebben! Diezelfde dag zijn we nog een ziekenhuis gaan bezoeken met al die dokters en kwamen we snamiddags aan op onze bestemming, genaamd Santa Lucia. Daar hebben we zo elke dag iets anders gedaan van werk, maar wel altijd zeker de moeite.
Maandag,dinsdag,woensdag en donderdag zijn we elke dag naar een ander dorpje gegaan met de hele brigade om dan in een schooltje alle kinderen te onderzoeken. Het was voor hen gratis envoor ons leerrijk. Heb met die kindjes liedjes gezien, liedjes aangeleerd, uitgelegd hoe je tanden moet poetsen en handen moet wassen, consultaties vertaald, oogtest gedaan, en telkens de dokters geholpen met vertaling. Ik heb zelfs gemerkt dat wij, vertalers, zelfs veel meer werk deden dan die dokters en noemde ze mij zelfs af en toe dokter :p Zo grappig, en ook heel veel respect daarvoor gekregen. Dat werk dat we elke dag deden was niet te onderschatten, want we begonnen al om 7 uur en eindigden rond 16 uur, dus dat hoofdje kon soms eens zeerdoen van de veel na te denken in het Spaans en Engels. Ook sommige dagen gingen we op huisbezoek bij patiënten die niet meer in staat waren om uren door de bergen te wandelen om een kliniek te bereiken, dus gingen wij hen opzoeken. Dat waren meestal super schattige oudjes die graag eens hun levensverhaal wilden vertellen en die zijn ook allemaal zeer gastvrij.
Ook was er zoals de vorige medische brigade een waterfilterproject, waarbij we dan gaan zien of mensen zuiver water hebben, zoniet geven de die een waterfilter, zowel checken we na of ze die wel in goede staat houden en telkens komt daar een gezellige babbel bij met die mensen. Toch kon ik soms niet geloven hoe die mensen in een klein kotje van 5 op 5 meter kunnen leven en koken, vuurke stoken, slapen en eten in dezelfde ruimte. Geen wonder dat ze allen asthma hebben, dacht ik dan..
Naast de huisbezoeken en kinder
onderzoeken, was er soms ook een dag dat ik gewoon in de kliniek moest werken en vrouwen onderzoeken (gyneacologie) en toen was ik soms even geshockeerd :p Die hondurese vrouwen hier, moet ik zeggen, dat is toch maar nen jungle zenne. Ik ben precies van het idee afgestapt om vroedvrouw of gynaecologie te studeren. Hoewel ik heel veel respect heb voor die mensen dat dat doen! Over dit gesproken trouwens, ik heb voor de eerste keer in heel mijn leven een geboorte meegemaakt van het begin tot het einde! Het was een meisje van 17, wat hier de normale leeftijd is voor eerste kind, en ik was net de vertaler van die dokters. Dus ik moest mee die kamer in en dat meisje maar steunen en woorden toezeggen zoals Ja duwen maar ze, je kan het, volhouden ,jaja! Het was echt nogal een ervaring zeg! Ohja en een ander babytje dat geboren is hebben ze naar mij genoemd en ik super blij :)
Welja, na al dat werken elke dag was er allegeluk een goede beloning. Dat was vers lekker eten elke dag en een gezellige overnachting in een appartementje waar we steeds op het terras zaten savonds met wat salsa/bachata muziek en maakten me kennis met de amerikaanse medische studenten van Ohio. Als we nog niet te moe waren, gingen we soms wel eens wat volleyballen, voetballen of basketten op een veldje in het centrum.
Om nog eens na te denken over speciale gevallen dat ik hier heb gezien; Op een dag kwamen er 2 bebloede mannen binnen in de kliniek en liep het bloed zo door alle gangen. Ze waren blijkbaar beschoten op een huwelijk en de ene had in zijn been een kogel en de andere in zijn vinger. Dit kwam doordat de papa van de bruid al heel wat alcohol binnen had en toevallig een pistool in zijn handen had en onbewust schoot. Ik weet dat dit zeer onwaarschijnlijk klinkt, maar de gewoonte van hondurese mannen is een pistool op zak te hebben om hun eigen veiliger te voelen. Hoe dan ook wou ik die operatie niet zien, want ik heb gemerkt dat ik niet zo goed tegen veel bloed kan :)

Ooh en nog iets heel tofs, op een avond was het een keer zoo hard aan het regenen en bliksemen dat ik mij ben gaan wassen buiten, want de straal van de douche pas er niets tegen! Dat is pas ecologisch gespaard he :p Een andere dag toen we vrij hadden en niet moesten werken zijn we naar watervallen gegaan en daar wat lekker gezwommen.
Dan na 2 super weken hebben enkele vriendinnen en ik besloten om nog door te gaan naar carnaval in ceiba. Dat is het grootste feest in Honduras en het was echt de moeite! We kwamen daar de 22ste aan en bleven op het appartement van hondurese vriendinnen slapen. Diezelfde avond zijn we naar een heel leuke discotheek 'Hibou' geweest vlak aan het strand en daar was het leuk dansen binnen en een rockconcertje buiten. Daar ben ik trouwensnog veel mensen tegengekomen dat ik al kende, namelijk 3 Italiaanse afs vriendinnen en ook nog enkele duitsers en zwitsers van op de eiland Utila en nog een Belgische vrijwilligster.

De volgende dag, zaterdag 24 mei, was het de grote carnavalstoet en zaten er heelwat mooie wagens tussen met coole versiering en mooie dansers. Het was een en al ambience en ook veel punta gedanst( dans van de afrikaanse garifunas). Veel drukte, veel hitte en goed geamuseerd. In de avond ben ik nog eens heel wat mensen tegengekomen van op andere plaatsen en Spanjaarden leren kennen die aan een tv programma werken, genaamd Survivals ( hetzelfde als Expeditie robinson). Zij filmen en producen dat programma op Cayos Cuchinos, talrijke tropische eilandjes, waar ik ook al eens ben geweest. Als laatste die avond hebben sarina en ik een heel coole hennatattoo laten zetten in onze nek en ik zou ze eigenlijk echt nog wel willen hebben :p.

Dan als allerlaatste dat ik jullie nog ga vertellen is dat zondag wanneer Sarina en ik terug naar onze gastfamilies gingen gaan, we een heel mooi natuurpark passeerden, genaamd Lancetilla en waar we dan 3 uurtjes zijn gaan rondwandelen en van veel verschillende vruchten hebben geproefd. Het coole aan de bomen hier in Honduras is, dat ze allemaal een speciaal geneesmiddel bevatten of eetbare vruchten.

Voila c'est ça. Ik ga jullie nu niet langer meer van jullie werk houden. En de rest zal ik in België wel vertellen, want het is teveel om allemaal te typen :)
Dikke dikke zoen van mij,
en tot binnen een dikke maand.
Ik mis Honduras nu al erg!
maar ik mis jullie ook ze :)
--> Mucho suerte con los examenes
m.a.w. veel succes met de exames
xxxx